เมื่อครั้งเปิดเทอม : ))
ณ ห้องเรียนชั้นคละ
โรงเรียนทางเลือกเเห่งหนึ่ง
เด็กอายุ 3.6 - 6 ขวบ
ครู : มีใครรู้จักบ้างว่าเขียว ๆ ในกล่องนี้คืออะไร ?
เด็ก ๆ : เเตงกวา !!!
ครู : อ๊ะ อ่ะ งั้นเปิดมุมดม ดมเเล้วเด็ก ๆ ว่ามันรสชาติเป็นยังไงอ่ะ ส่วนใหญ่เดาว่ารสน่าจะเปรี้ยว สาวน้อยคนหนึ่งตอบว่า หวานค่ะในที่สุดก็ถึงเวลาพิสูจน์รสชาติกัน
...
..
.
.
ระหว่างนี้เจ้าของบ้านที่เอามาฝากเพื่อนๆเริ่มเฉลยชื่อจริงของผลสีเขียวนี้ เเต่ชื่อก็ยังไม่ค่อยคุ้นหูเพื่อน ๆ เท่าไหร่ เปิดร้านชิมปุ๊บเเถวยาวปั๊บ
กลุ่มลูกค้ามีรีแอ๊ค 3 เเบบ
1 เปรี้ยวจี๊ดตัวสั่น หน้าตาบูดเบี้ยวคายทันที
2 เปรี้ยวจี๊ดตัวสั่น หน้าตาบูดเบี้ยวเเต่เข้าเเถวซ้ำ
3 ชิว ๆ สบายเหมือนกินแอปเปิ้ล
ก่อนกลับบ้านเราจึงต้องเพิ่มเลเวลให้ท้าทายขึ้น ด้วยการเปิดมุมกินตะลิงปลิงยังไงให้หน้าตาไม่เบี้ยว 55555555 พบว่าเด็ก ๆ ส่วนใหญ่ฝึกฝนมาดีจนผ่านวิชาหน้านิ่งเหมือนกินแอปเปิ้ลได้สบาย ๆ 5555 พี่คนหนึ่งเดินมาบอกว่าหนูว่ามันหวานมากเลยเหมือนกินสาลี่ตั้งหาก ...
จ้าาาาาาา
ส่วนตัวเรานั้นตกรอบไปตามระเบียบหน้ายับมากมาย 555555
ขอบคุณเเม่ที่เอามาฝากค่ะ
.
.
.
จากกิจกรรมนี้เราไม่ได้ชิมกันเล่น ๆ
ความตั้งใจในครั้งนั้น อยากชวนเด็ก ๆ ลองคาดเดาดูว่าสิ่งนี้มีรสชาติอย่างไร โดยใช้ประสาทสัมผัสต่าง ๆ มาช่วยประมวลคำตอบ
👁 เริ่มจากทางการมองเห็น สายตาเริ่มสังเกต เอ้ ? เขียว ๆ เเบบนี้เหมือนผักหรือผลไม้อะไรบ้างนะ ?
👃 จากการดมกลิ่น อื้ม ดมครั้งเเรกนึกถึงอะไรบ้าง ดมอีกครั้งกลิ่นเเบบนี้ให้ความรู้สึกอย่างไร มันจะมีรสชาติเเบบไหน?
👄 จากการรับรส ผ่านการกินด้วยตัวเอง ค่อย ๆ เคี้ยวจนรับรสชาติเต็มที่
🧠 ต่อมรับรสของเด็ก ๆ ค่อย ๆ เฉลยคำตอบให้ตัวเด็ก ๆ เองว่าคำตอบที่คาดเดาในช่วงต้นนั้นถูกหรือไม่เเต่นั้นคงไม่ใช่ประเด็นเพราะประสาทสัมผัสส่วนต่าง ๆ ของเขาต่างได้ทำงานเต็มที่ โดยไม่ต้องมีครูมาคอยเฉลยคำตอบว่าสิ่งนี้คืออะไร มีรสชาติอย่างไร
เเน่นอนว่าหลายคนมีประสบการณ์เดิมจึงสามารถดึงประสบการณ์เหล่านั้น มาเเบ่งปันเพื่อน ๆ ต่อได้ ว่าสิ่งนี้ชื่ออะไร จึงช่วยทำให้การเรียนรู้ระหว่างเด็ก ๆ ด้วยกันเองอร่อยขึ้น : ))
ครูจึงไม่จำเป็นต้องเป็นผู้นำการเรียนรู้หน้าห้องเพียงคนเดียวเเบบผูกขาด เราเพียงเเค่จัดสิ่งเเวดล้อมให้เอื้อต่อการเรียนรู้ เมื่อเด็ก ๆ รู้สึกปลอดภัยไม่มีการตัดสินถูกหรือผิด เขาจะกล้าเข้ามาทดลองสิ่งใหม่ ๆ ด้วยตัวเขาเอง เเละการเรียนรู้ล่องหนเหล่านี้มัจะอยู่ในตัว ในหัวใจของเขานานกว่าการเรียนรู้ที่ถูกบังคับให้รู้
