วันนี้ต้องรดน้ำเยอะ ๆ เพราะหนูร้อนมาก ร้อนไม่ไหวเเล้วต้นไม้ต้องหิวน้ำเหมือนหนูเเน่ ๆ ต้องมีหนอนเเน่ ๆ ใบมันเป็นรู เป็นรูเยอะเลย
เด็ก ๆ รอคอยบัวรดน้ำได้ดีขึ้น
เด็ก ๆ รู้จักหน้าที่ของตนเอง
เด็ก ๆ รับผิดชอบหน้าที่ได้ดีขึ้น
หลายคนเสื้อเปียกน้อยลง
บางคนเสื้อเปียกทั้งตัว เเต่สามารถเเก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีขึ้น
บางคนร้อนไม่ไหวเเล้ว อยากเข้าบ้าน สามารถอดใจรอเพื่อนจนครบทั้งกลุ่มก่อนเข้าบ้านพร้อมกัน
.
ที่นี่ไม่มียาวิเศษให้เด็ก ๆ คุณครูต้องการเวลาที่มากพอเพื่อให้เด็ก ๆ ได้ทดลองเเละเรียนรู้เรื่องต่าง ๆ ในจังหวะของตัวเอง
.
หลายครั้งที่คุณครูต้องปฏิเสธหลายครอบครัวที่มาพร้อมโจทย์ที่ท้าทายเเละให้เวลาคุณครูสั้นมาก หากต้องทำก็เชื่อว่าทำได้เเต่ไม่อยากทำ ไม่อยากทำให้เด็ก ๆ เป็นหุ่นยนต์สำเร็จรูป ป้อนคำสั่งเพื่อซ่อนพฤติกรรมบางอย่าง เเละเเน่นอนว่าพฤติกรรมดังกล่าวจะกลับมาในไม่ช้าเพราะไม่ได้เเก้ที่ต้นเหตุ
สิ่งสำคัญในการทำงานกับใจเด็กให้มีคุณภาพคือเวลาคุณภาพที่มากพอ ไม่ใช่เครื่องมือหรือสื่อการสอนราคาเเพง
ยกตัวอย่างเช่น หากบ้านไหนกังวลว่าลูกสมาธิสั้น ก่อนขับรถไปหาคุณหมอพัฒนาการ ชวนคุณพ่อคุณเเม่นั่งกับตัวเองนิ่ง ๆ สัก 15 นาที ลองดูว่าเรานิ่งพอไหม กระวนกระวายใจมากไหม กระบวนการนี้น่าจะช่วยให้เราเห็นอะไรมากขึ้น
เวลามีโจทย์เด็กสมาธิสั่นมาคุณครูจึงทำงานกับเด็ก เเค่ 40% เเละกลับมาทำงานกับพ่อเเม่เป็นหลักเพราะคงใจร้ายไปหน่อยหากปรับเเก้ที่ตัวเด็กอย่างเดียว การจะพูดว่าเด็กคือกระจกคงยังไม่เชยเกินไป
เด็กทุกคนมีประกายดาวเเละโจทย์ที่ท้าทายผสมอยู่ในตัว อยู่ที่เราว่าเราจะเลือกมองสิ่งไหนบ้าง หากเอาเเต่จับผิด มองเเต่จุดพร่องของลูก จนลืมชื่นชมเเสงสว่างในตัวเขาที่ติดตัวมา วันหนึ่งเเสงธรรมชาติจะค่อย ๆ จางหายไปไม่กลับมาเพราะเขาก็ไม่มั่นใจเช่นกันว่าเขามีสิ่งนี้อยู่ในตัวหรือไม่
เสียงสะท้อน เสียงชื่นชมของพ่อเเม่เเละคุณครูจึงเหมือนปุ๋ยทางใจที่ช่วยให้เมล็ดพันธุ์ของเด็ก ๆ งอกงามได้ดียิ่งขึ้น
