ใครกันที่บอกว่าการฟังนิทานต้องนั่งหลังตรง เด็ก ๆ ต้องนั่งเรียบร้อย ?
จากกิจกรรมฐานกายเมื่อวาน คุณครูเลือกนิทานประจำวันเรื่อง " ครอบครัวเเพนด้ามาออกกำลังกายกันเถอะ " เรื่องเเละภาพ โดย ซาโตชิ อิริยามะ
.
กติกาที่คุณครูตกลงกับเด็ก ๆ คือชวนเด็ก ๆ ยืนฟังนิทาน โดยระหว่างเล่าให้เด็ก ๆ ฝึกสังเกตท่าทางของเเพนด้า ว่าตอนนี้เเพนด้าทำท่าเเบบไหน ซึ่งต่อยอดมาจากกิจกรรมฐานกายในช่วงเช้า
.
หลายครั้งที่ครูหรือเเม้กระทั่งพ่อเเม่ โฟกัส " เด็กมีสมาธิ " ด้วยการเห็นเด็กนั่งเฉย ๆ นั่งนิ่ง ๆ ให้ตัวตรง เเต่ลืมเเก่นสำคัญไปว่าเป้าหมายในการเล่านิทานคืออะไร เมื่อโฟกัสผิดจุด การเรียนรู้ที่มีคุณภาพก็ไม่เกิด
.
ถึงเเม้กิจกรรมนี้จะเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหว เเต่คุณครูเห็นชัดเจนว่าสายตาเเละหัวใจของเด็ก ๆ มาอยู่ที่ครอบครัวหมีเเพนด้า
.
เป้าหมายสำคัญในการเล่านิทานคืออะไร ? เเละเราจะเเก้ปัญหาเด็กไม่ชอบฟังนิทานได้อย่างไร ?
.
จริง ๆ เเล้วปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่ตัวเด็ก ๆ ที่ไม่ยอมฟัง เเต่อยู่ที่ผู้ใหญ่ไม่ได้จัดกิจกรรมที่เอื้อพัฒนาการเด็กเอง เเละไม่ได้เรียงลำดับกิจกรรมให้ต่อเนื่อง จนเด็กไม่เห็นความเชื่อมโยง
